تقریباً دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، هنگامی که فضای سیاسی و اجتماعی ایران آرام‌تر شده بود و کشور کم‌کم در حال بازسازی روابط اقتصادی و اجتماعی خود با جهان بود، در خرداد ماه سال ۱۳۲۶ خورشیدی، مردی جوان و پرانرژی به نام میر محمد علی هاشمیان، که در بازار به «آقا میر محمد علی قنادزاده» شهرت یافت، تصمیمی بزرگ گرفت؛ تصمیمی که نه تنها مسیر زندگی خودش بلکه سرنوشت چند نسل از خانواده‌اش را رقم زد.

او در آن سال، مغازه‌ای کوچک در سرای بلور تهران – که تازه‌تأسیس بود – تهیه کرد و فعالیت خود را در عرصه تجارت آغاز نمود. انتخاب این مکان، انتخابی هوشمندانه بود؛ چرا که سرای بلور از همان ابتدا به دلیل موقعیت مکانی و نحوه طراحی‌اش، یکی از نقاط مهم خرید و فروش در بازار تهران محسوب می‌شد.

سرای بلور و پیوند آن با تیمچه حاجب‌الدوله

سرای بلور به دست یکی از بزرگان و تجار خوش‌نام آن دوران، یعنی حاج محمدحسین بلورفروشان بنا شد. معماری آن از همان ابتدا متفاوت و چشم‌گیر بود. سرای بلور در آغاز، دربی مجزا داشت که از طریق تیمچه حاجب‌الدوله به آن دسترسی پیدا می‌کردند. بعدها، به دلایل گوناگون – از جمله توسعه بازار و نیاز به ارتباط مستقیم بین سراها و تیمچه‌ها – این درب برداشته شد و عملاً سرای بلور به تیمچه حاجب‌الدوله متصل گردید. این اتصال باعث شد که رفت‌وآمد مشتریان و تجار به‌مراتب بیشتر شود و موقعیت سرا رونق تازه‌ای بگیرد.

برای تاجری نوپا مانند آقامیرمحمدعلی، چنین محیطی بهترین فرصت بود تا فعالیت خود را در قلب تپنده بازار تهران آغاز کند.

آغاز همکاری با شرکت بازرگانی مسعود

آنچه بیش از هر چیز به رشد سریع کسب‌وکار آقامیرمحمدعلی کمک کرد، روابط دوستانه و اعتماد متقابلی بود که او با چهره‌های سرشناس بازار برقرار کرده بود. در همان ابتدای کار، دوستی او با آقای جهانشاهی و برادران تولایی – صاحبان شرکت بازرگانی بزرگ و معتبر مسعود – نقش مهمی ایفا کرد.

شرکت مسعود در آن سال‌ها به واردات ظروف چینی از ژاپن می‌پرداخت. این محصولات که با نام چینی مسعود در ایران شناخته می‌شد، از همان ابتدا به‌سرعت در میان مردم جا باز کرد. طرح‌های متنوع، کیفیت بالای لعاب و ظرافت خاصی که ظروف ژاپنی داشتند، آنها را از دیگر محصولات مشابه متمایز می‌کرد.

به پیشنهاد دوستانش و به دلیل اعتماد متقابل، شعبه اصلی پخش چینی مسعود در بازار تهران به دست آقامیرمحمدعلی سپرده شد. این تصمیم نقطه عطفی بود؛ چرا که از آن پس، تا بیش از سی سال – یعنی تا سال ۱۳۵۷ – فروشگاه قنادزاده مرکز اصلی توزیع و فروش چینی مسعود در تهران و حتی بسیاری از شهرستان‌ها شد.